Co roku wzrasta odsetek osób dotkniętych atopowym zapaleniem skóry. Szacuje się, że z tą chorobą dermatologiczną zmaga się 10-12 % populacji.

Świerzbiączka zazwyczaj dotyka dzieci, w 60% przypadków daje o sobie znać przed ukończeniem pierwszego roku życia. Zaledwie 10% chorych stanowią osoby po piątym roku życia. W przypadku atopowego zapalenia skóry mamy do czynienia z przewlekłą chorobą. Po okresie remisji powracają objawy AZS.

AZS jest schorzeniem, które dotyka naskórek i skórę właściwą. Towarzyszy mu uporczywy świąd i charakterystyczne zmiany skórne. Choć alergologia prężnie się rozwija, nie ustalono przyczyny atopowego zapalenia skóry. Naukowcy podejrzewają, że świerzbiączka jest uwarunkowana genetycznie. Do jej wystąpienia przyczyniają się:

1) zaburzenia odczynowości humoralnej i komórkowej,

2) zaburzenia w metabolizmie nienasyconych kwasów tłuszczowych,

3) zaburzenia w metabolizmie nienasyconych kwasów tłuszczowych,

4) zaburzenia neurowegetatywne.

U osób, które cierpią na świerzbiączkę, występują różnorodne wykwity skórne. Wśród zmian ostrych wymienia się: silne swędzenie, rumieniowe grudki i pęcherzyki o rumieniowym podłożu. Czasem pojawiają się przeczosy i nadżerki, z których sączy się surowicza wydzielina. W przypadku zmian podostrych mamy do czynienia z rumieniem, przeczosami i łuszczeniem. Jednocześnie przewlekle zmieniona skóra staje się zgrubiała. Czasem w jej obrębie pojawiają się zwłókniałe grudki. Niestety, atopowe zapalenie skóry często diagnozuje się zbyt późno. Lekarze często mylą świerzbiączkę z łuszczycą, co skutkuje przepisaniem niewłaściwych medykamentów.